Poszerzamy winne horyzonty
[31.05.2013] Wprawdzie dzisiejszy rynek białych włoskich win dominuje kilka odmian zaledwie, Włochy wciąż pełne są lokalnych, rodzimych odmian oddających bardziej ulotne, niepowtarzalne wrażenia i klimat miejsc.
Enotria, kraina winorośli – tak Grecy nazywali dzisiejsze Włochy. I nie bez racji. Wprawdzie dzisiejszy rynek białych włoskich win dominuje kilka odmian zaledwie, Włochy wciąż pełne są lokalnych, rodzimych odmian oddających bardziej ulotne, niepowtarzalne wrażenia i klimat miejsc.
Wiosna w pełni, lato za pasem, zaczynamy coraz więcej uwagi poświęcać białym winom. Pora opuścić bezpieczne pielesze dobrze znanych smaków i poszerzyć winne horyzonty. Przyjrzyjmy się zatem regionalnym winom z Włoch.
Friulano
Friulano, znane jako Tocai Friulano, to najbardziej typowy, autochtoniczny szczep regionu Friuli położonego w północno-wschodnich Włoszech. Często porównywane do Sauvignon Blanc, z którym nota bene jest spokrewnione, Friulano to odmiana, która daje wina bogatsze w smaku, a jednoczześnie łagodniejsze, o intensywnym smaku jabłek, gruszek, brzoskwiń, lekko mineralne, o soczystej kwasowości, wyraźnych nutach kwiatowych i ziołowych.
Falanghina
Falanghina to jedna z historycznych włoskich odmian, której historia sięga czasów starożytnych Samnitów. Do Kampanii przywieźli ją najprawdopodobniej Grecy jakiś tysiąc lat temu. Daje wina asertywnie mineralne, z nutami cytrusów i lekko gorzką migdałową nutą w końcówce.
Lugana
Lugana, słynna apelacja winiarska, przytulona do południowego wybrzeża polodowcowego jeziora Garda w północnych Włoszech. Wina powstają lokalnej odmiany Trebbiano, która genetycznie niczym nie różni się od Verdicchio. Winogrona rosnące na aluwialnych glebach Lugany dają wina o jedwabistej strukturze, soczyście owocowe (jabłka, gruszki, cytrusy), wyraźnie kwasowe, a w najlepszych wyczuwa się owoce tropikalne z wyśmienitą nutą mineralno-kwiatową, która przydaje winom głębi.
Verdicchio
Verdicchio z regionu Marche to nic innego jak Trebbiano di Lugana (albo Trebbiano di Soave). Wina z regionu Verdicchio di Matelica wytwarzane są z winogron z winnic porastających mineralne podłoże miejscowych wzgórz. Są skoncentrowane, rześkie, o wyraźnym smaku brzoskwiń i tak mineralne, że prawie słone.
Müller-Thurgau
Nie jest to wprawdzie rodzima odmiana, ponieważ Müller Thurgau to szwajcarska krzyżówka Rieslinga z mało znaną Madeleine Royale, powstała w 1882 roku. Z kolei wcześnie dojrzewająca Madeleine Royale to krzyżówka Pinot Noir i Schiava, innej odmiany ściśle kojarzonej z włoskim regionem Alto Adige (Górnej Adygi). Müller Thurgau to przede wszystkim odmiana bardzo popularna w Niemczech, gdzie znana jest pod nazwą Rivaner, jednak jedne z najlepszych win powstających z tej odmiany pochodzą właśnie z Alto Adige – bardzo przyjemne letnie białe wina, pełne kwiatowych aromatów, o zdecydowanie owocowym smaku brzoskwiń, owoców tropikalnych i ziół.
Inzolia
Historia odmiany Inzolia, znanej też jako Ansonica, od bardzo dawna związana jest z Sycylią. Początkowo głównie jedna z podstawowych odmian używanych do produkcji wina Marsala. Obecnie wytwarza się z niej wina stołowe, zebrana zbyt późno może dać wina wyraźnie skoncentrowane, a nawet zwiotczałe. Jeśli jednak winogrona odmiany Inzolia zbierze się w porę, dadzą wina całkiem wyraziste w smaku, o wyraźnej strukturze, dobrej kwasowości, owocowych nutach z akcentami migdałowymi i ziołowymi, które długo zostaje na podniebieniu.
Treści dostarcza portal nasze-wina.pl
