Jakie są zasady przesyłania informacji handlowych drogą elektroniczną?
[28.06.2012] Dozwolone jest przesyłanie wyłącznie informacji handlowej, która jest zamówiona, tj. takiej, na otrzymanie której odbiorca wyraził zgodę, w szczególności udostępnił w tym celu identyfikujący go adres elektroniczny.
Przesyłanie informacji handlowych drogą elektroniczną – wybrane zagadnienia
Celem opracowanie jest omówienie problematyki związanej z uzyskiwaniem zgody przedsiębiorcy na przesłanie innym podmiotom informacji handlowej w drodze elektronicznej. Zagadnienie to jest unormowane w ustawie z dnia 18 lipca 2002r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204 ze zm.) – dalej jako: u.ś.u.d.e.
Definicję legalną informacji handlowej ujęto w art. 2 ust. 2 u.ś.u.d.e., zgodnie z tym przepisem informację handlową stanowi – każda informacja przeznaczoną bezpośrednio lub pośrednio do promowania towarów, usług lub wizerunku przedsiębiorcy lub osoby wykonującej zawód, której prawo do wykonywania zawodu jest uzależnione od spełnienia wymagań określonych w odrębnych ustawach, z wyłączeniem informacji umożliwiającej porozumiewanie się za pomocą środków komunikacji elektronicznej z określoną osobą oraz informacji o towarach i usługach niesłużącej osiągnięciu efektu handlowego pożądanego przez podmiot, który zleca jej rozpowszechnianie, w szczególności bez wynagrodzenia lub innych korzyści od producentów, sprzedawców i świadczących usługi.
W polskim prawie ujęto tzw. zakaz spamu. Został on sformułowany w art. 10 ust. 1 u.ś.u.d.e., w którym zakazano przesyłania niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej.
Dozwolone jest przesyłanie wyłącznie informacji handlowej, która jest zamówiona, tj. takiej, na otrzymanie której odbiorca wyraził zgodę, w szczególności udostępnił w tym celu identyfikujący go adres elektroniczny.
W związku z tym kwestią istotną jest prawidłowe zapytanie przez przedsiębiorcę o zgodę na przesłanie informacji handlowej, tak aby nie naruszyć tzw. zakazu spamu. Prawidłowe zapytanie przez przedsiębiorcę o zgodę na przesłanie informacji handlowej może nastąpić np. w trakcie korzystania przez niego ze strony internetowej przedsiębiorcy, przy okazji zawierania umowy sprzedaży lub umowy o świadczenie usług. Zgoda w każdym przypadku musi być wyrażona przez konsumenta w sposób wyraźny. Natomiast samo wysłanie przez przedsiębiorcę wiadomości mailowej z prośbą o wyrażenie takiej zgody może być traktowane jako spam.
Należy również wskazać, że wysyłając do konsumenta pytanie o zgodę na przesłanie informacji handlowej w formie elektronicznej powinna ona być sformułowana w sposób prawidłowy, tj. taki, które nie spowoduje, że zostanie ona sama w sobie uznana za niezamówioną informację handlową.
Konsekwencją naruszenia zakazu spamu jest odpowiedzialność związana z naruszeniem uczciwej konkurencji, ponieważ działanie takie, stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.).
W razie dokonania ww. czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony, może skorzystać z określonych roszczeń. Ich katalog określono w art. 18 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. W takiej sytuacji przedsiębiorca taki może domagać się:
1) zaniechania niedozwolonych działań;
2) usunięcia skutków niedozwolonych działań;
3) złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;
4) naprawienia wyrządzonej szkody, na zasadach ogólnych;
5) wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych;
6) zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego – jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.
Ponadto, przesyłanie za pomocą środków komunikacji elektronicznej niezamówionej informacji handlowej stanowi czyn zabroniony. Jest ono ścigane na wniosek pokrzywdzonego (art. 24 u.ś.u.d.e.). Zgodnie z art. 24 § 1 Kodeksu wykroczeń grzywnę wymierza się, co do zasady, w wysokości od 20 do 5.000 złotych.
źródło: Kancelaria Radcy Prawnego dr Krystyna Nizioł
