Dostępne obecnie dane o stanie gospodarki realnej oraz opinie pozyskane od członków KIG pozwalają szacować, że eksport w styczniu 2021 wyniósł 19 361 mln EUR. Zmniejszył się więc w stosunku do wartości notowanych w grudniu o 2,3%, w stosunku zaś do wielkości notowanych przed dwunastoma miesiącami zmniejszył się o 1,7%. Wielkość eksportu w lutym będzie, ze względów sezonowych, większa od styczniowej.
Styczeń zazwyczaj przynosi wzrost aktywności eksportowej, po jej głębokiej korekcie w grudniu. Handel, ale również przemysł, zaczynają budować zapasy towarów do sprzedaży oraz materiałów i półproduktów potrzebnych do dalszej produkcji – szykując się do zwiększonej wiosennej ekspansji.
W bieżącym roku styczeń nie przyniósł wzrostów sprzedaży, a najprawdopodobniej wręcz przeciwnie – jej korektę. Było to splotem kilku dość istotnych czynników. Po pierwsze sezonowa korekta z grudnia była płytsza niż zazwyczaj. Po drugie, ze względu na wyraźnie trudniejsze niż przed rokiem warunki meteorologiczne wystąpiły silne utrudnienia i opóźnienia w logistyce, a handel widząc mniejsze zainteresowanie klientów, z mniejszą śmiałością myślał o zakupach. Wyraźnie krótszy niż przed rokiem był czas pracy. W dodatku fala powrotu obostrzeń w części gospodarek naszych największych partnerów wpłynęła na notowany poziom zamówień. W konsekwencji w styczniu roczna dynamika eksportu mogła pogorszyć się wyraźnie do ujemnych -1,7% z grudniowych dodatnich +14,8%.
W styczniu złoty osłabił się wobec euro – o 1,5% do 4,5435 i równocześnie okazał się o 6,9% słabszy niż przed rokiem (w grudniu złoty był słabszy niż przed rokiem o 4,8%). Osłabienie złotego w styczniu nie jest zjawiskiem typowym. Było ono po części odreagowaniem wcześniejszego wzmocnienia i skutecznych działań NBP o utrzymanie korzystnej pozycji konkurencyjnej naszych eksporterów. Nieco trudniej prezentowała się sytuacja eksporterów rozliczających sprzedaż w dolarach. W styczniu złoty owszem osłabił się w stosunku do tej waluty – o 1,4% do 3,7304 (po wzmocnieniu w listopadzie i grudniu). Jednak jednocześnie okazał się mocniejszy niż przed rokiem o 2,6% (w grudniu złoty był mocniejszy niż przed rokiem o 4,3%).
Według wstępnych danych Narodowego Banku Polskiego w 2020 roku eksport wyniósł 232 322 mln EUR i okazał się o 0,2% mniejszy niż w roku 2019. Według sprawozdawczości prezentowanej przez Główny Urząd Statystyczny eksport wynosząc w okresie I-XII 2020 r. 237 500 mln EUR okazał się niższy niż rok wcześniej o 0,3%.
Wyniki te zostały wypracowane przy bardzo silnie wahającym się poziomie koniunktury. Od marca widoczny był regres aktywności w wymianie międzynarodowej, a o kwietniu zaś można mówić o jako o miesiącu bardzo głębokiej zapaści. Powodem problemów było gwałtowne wyhamowanie procesów gospodarczych wywołane całokształtem zjawisk związanych z pandemią koronawirusa. Bardzo istotnie spadły zamówienia, tak w zakresie dóbr konsumpcyjnych, jak i zaopatrzeniowych. Wiele z zamówionych towarów nie było odbieranych. Pojawiły się też krytycznej skali problemy z logistyką i możliwością dostarczenia zamówionych i wyprodukowanych towarów. W części przypadków realizację zamówień uniemożliwiły braki w dostawach surowców i półproduktów, w części zaś problemy ze skompletowaniem załogi (kwarantanna). Bardzo rudny był też jeszcze maj, lecz w kolejnych siedmiu miesiącach wyniki eksportu systematycznie już okazywały się lepsze niż w analogicznym okresie roku poprzedniego.
W roku bieżącym, po nietypowo słabym styczniu, luty powinien prezentować się już lepiej, a wyniki od marca do maja – ze względu na skrajnie niską bazę do porównań – prezentować będą statystyki wzrostów r/r wręcz zapierające dech w piersiach. Podchodząc do prognoz umiarkowanie optymistycznie można zakładać, że od czerwca wyniki eksportu będą wciąż nieco lepsze niż w roku 2020. Nie należy jednak oczekiwać skrajnie wysokich wzrostów, nasza produkcja będzie bowiem ścierać się z coraz silniejsza konkurencją wielu dostawców wracających do formy po okresie zatrzymania produkcji.
Źródło: KIG
