Według nowego badania opublikowanego w poniedziałek 19 lipca przez agencję pracy Organizacji Narodów Zjednoczonych, pracę utraconą w wyniku pandemii COVID-19 w okresie odbudowy ekonomicznej państw odzyska więcej mężczyzn niż kobiet.
W dokumencie Building Forward Fairer: Women’s rights to work and at work at the core of the COVID-19 recovery, Międzynarodowa Organizacja Pracy (z ang. International Labour Organization – ILO) podkreśla, że w latach 2019 – 2020 zatrudnienie kobiet spadło o 4,2 procent w skali globalnej, co stanowi liczbę 54 milionów miejsc pracy, podczas gdy mężczyźni doświadczyli spadku o trzy procent, czyli 60 milionów miejsc pracy.
Oznacza to, że w tym roku będzie o 13 mln mniej kobiet zatrudnionych w porównaniu z rokiem 2019, a liczba pracujących mężczyzn prawdopodobnie powróci do poziomu sprzed dwóch lat. A więc tylko 43 procent kobiet w wieku produkcyjnym na świecie będzie zatrudnionych w 2021 roku, w porównaniu z 69 procentami ich męskich odpowiedników. Dokument ILO sugeruje, że kobiety doświadczyły nieporównywalnie wyższej utraty pracy i dochodów, ponieważ stanowią one zdecydowaną większość w sektorach najbardziej dotkniętych blokadami i ograniczeniami gospodarczymi wprowadzanymi przez rządy, a mianowicie w takich sektorach jak: zakwaterowanie, usługi gastronomiczne i produkcja.
Ale nie wszystkie regiony zostały dotknięte w ten sam sposób. Badanie ujawniło, że zatrudnienie kobiet najbardziej ucierpiało w obu Amerykach, gdzie spadło o ponad dziewięć procent. Następne w kolejności były kraje arabskie – nieco ponad cztery procent, następnie Azja-Pacyfik – 3,8 procent, Europa – 2,5 procent i Azja Środkowa – 1,9 procent. W Afryce zatrudnienie mężczyzn spadło w latach 2019 – 2020 o zaledwie 0,1 procent, podczas gdy zatrudnienie kobiet zmniejszyło się o 1,9 procent.
W czasie trwania pandemii COVID-19 kobiety radziły sobie znacznie lepiej w krajach, które podjęły działania mające na celu zapobieganie utracie zatrudnienia i umożliwiły im jak najwcześniejszy powrót do pracy. W Chile i Kolumbii na przykład zastosowano subsydia płacowe dla nowo zatrudnionych, z wyższymi stawkami subsydiów dla kobiet. Kolumbia i Senegal znalazły się wśród krajów, które stworzyły lub wzmocniły wsparcie dla kobiet-przedsiębiorców. Z kolei w Meksyku i Kenii wprowadzono parytety, aby zagwarantować kobietom możliwość korzystania z publicznych programów zatrudnienia.
Zdaniem agencji, aby zniwelować te nierówności, strategie uwzględniające kwestie płci muszą znaleźć się w centrum działań naprawczych. Według ILO istotne jest inwestowanie w gospodarkę opiekuńczą, ponieważ sektory zdrowia, pracy socjalnej i edukacji są ważnymi generatorami miejsc pracy, zwłaszcza dla kobiet. Ponadto, polityka urlopów opiekuńczych i elastyczne warunki pracy mogą również zachęcać do bardziej równomiernego podziału pracy w domu między kobiety i mężczyzn.
Obecną różnicę między płciami można również zlikwidować poprzez działania na rzecz powszechnego dostępu do kompleksowej, odpowiedniej i trwałej ochrony socjalnej. Promowanie równej płacy za pracę o takiej samej wartości jest również potencjalnie decydującym i ważnym krokiem.
Przemoc domowa i związane z pracą przemoc i molestowanie ze względu na płeć nasiliły się w czasie pandemii – co jeszcze bardziej osłabia zdolność kobiet do pracy zawodowej – a w sprawozdaniu podkreślono potrzebę natychmiastowego wyeliminowania tej plagi. Promowanie udziału kobiet w organach decyzyjnych oraz skuteczniejszy dialog społeczny również miałyby duże znaczenie – stwierdziła ILO.
źródło: Organizacja Narodów Zjednoczonych
