Jeden z przedsiębiorców na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej użytkuje niektóre składniki majątku na podstawie umów leasingu, które w świetle ustawy o CIT są kwalifikowane jako leasing operacyjny. Fiskus chciał ograniczyć mu możliwość zaliczania ponoszonych w związku z tą umową wydatków, zgodnie z art. 15c tej ustawy. Ale w wyroku z 17 grudnia 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, stając po stronie przedsiębiorcy orzekł, że opłaty z tytułu użytkowania składników majątkowych, wynikające z umów kwalifikowanych jako leasing operacyjny nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15c.
Zgodnie z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy będący polskimi rezydentami podatkowymi muszą wyłączać z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
No i w praktyce, powszechnie, przedsiębiorcy to ograniczenie w zaliczaniu do KUP stosują do opłat leasingowych ogólnie. Zresztą, na stanowisku, warto zaznaczyć bardzo korzystnym dla fiskusa i Skarbu Państwa, o konieczności stosowania ww. ograniczeń, o których mowa w art. 15c, do opłat leasingowych, także w leasingu operacyjnym, twardo stoją organy. I tak też było w sprawie jednej z firm, zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 17 grudnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdzając konieczność zastosowania przedmiotowych włączeń w zaliczaniu wydatków z leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, stwierdził, że gdyby było inaczej, to ustawodawca zawarłby w tym względzie stosowne zapisy w ustawie podatkowej.
Tyle że łódzki sąd, przechylając się do skargi i stanowiska przedsiębiorcy, orzekł: „… użyte w znowelizowanej ustawie pojęcie „część odsetkowa raty leasingowej” powinno odnosić się tylko do leasingu finansowego, o którym mowa w art. 17f u.p.d.o.p.. Jak wskazano wyżej – w art. 2 pkt 1 Dyrektywy ATAD wprost wskazany został „element odsetkowy finansowania w przypadku płatności z tytułu leasingowania finansowego”. Dlatego też należy uznać, że polskiemu ustawodawcy również chodziło o leasing finansowy, w którym mowa w art. 17f u.p.d.o.p.. W ocenie sądu (w orzekającym składzie) – do opłat za korzystanie z rzeczy, które na gruncie przepisów u.p.d.o.p. kwalifikowane są jako leasing operacyjny – w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. – nie mają zastosowania ograniczenia z art. 15c u.p.d.o.p.” (wyrok WSA w Łodzi z 17.12.2020 r., sygn. akt I SA/Łd 496/20).
Redakcja Portalu Skarbiec.biz
