Przedsiębiorca wystawił w 2016 roku faktury VAT firmie w upadłości za wyświadczone jej usługi. Z uwagi na uprawdopodobnienie, że faktury nie zostaną opłacone, przedsiębiorca chciał skorzystać z ulgi na złe długi. Fiskus mu jednak odmówił.
Jedna ze spółek, świadcząca usługi ochrony, zafakturowała wykonanie takich usług w 2016 r. na rzecz spółki akcyjnej znajdującej się w upadłości. Z uwagi jednak na pozostawanie odbiorcy faktury w upadłości i w związku z tym uprawdopodobnienie, że nie zostaną one opłacone, spółka chciała odzyskać wykazany na fakturach podatek VAT, poprzez dokonanie korekt zapłaconego podatku. Zgodnie bowiem z art. 89a ust. 1 zd. 1 polskiej ustawy o podatku od towarów i usług: podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Na mocy ust. 2 tego artykułu, jednym z warunków do skorzystania z tej ulgi, określonym w pkt 5, jest, by od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
Choć w przedmiotowej sprawie od wystawienia przez spółkę faktury upłynęły 2 lata, to jednak spółka zwróciła się do organu podatkowego z zapytaniem, czy w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 października 2020 r. w sprawie C-335/19 Reduction de la base d’imposition, będzie mogła skorzystać z ulgi na złe długi poprzez dokonanie korekt zapłaconego podatku VAT wykazanego na nieopłaconych fakturach. W wyroku tym TSUE orzekł bowiem, że prawo unijne stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają możliwość dokonania przedmiotowej korekty od warunku, by w dniu, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej, dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w wydanej 25 maja 2021 r. interpretacji indywidualnej stwierdził, że spółka mimo tego wyroku nie ma prawa do skorzystania z przedmiotowej ulgi. Uznał stanowisko przedsiębiorcy za nieprawidłowe, bo powołany wyrok orzekający o niezgodności polskiej regulacji ustawy o VAT z unijną dyrektywą VAT, odnosił się do innych warunków, niż 2-letni termin, jaki nie może upłynąć od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
A zatem, jak stwierdził organ, we wskazanym wyroku, TSUE „…orzekł o niezgodności przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1 i pkt 3 polskiej ustawy o VAT, czyli uznał przepis art. 89a ustawy o VAT za niezgodny z przepisami prawa wspólnotowego w zakresie, w jakim dotyczy warunków związanych z cechami podmiotowymi dotyczącymi dłużnika, natomiast termin 2 lat, określony w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT nie był przedmiotem orzeczenia TSUE (…) Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nie wypełnił przesłanki wynikającej z art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, a więc przesłanki do której nie odnosi się ww. orzeczenie” (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.25.2021.1.ICZ).
Redakcja Portalu Skarbiec.biz
