Świadczenia na rzecz pracowników a koszty uzyskania przychodu

Generalnie wszelkie świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika stanowią dla tego pracodawcy koszt uzyskania przychodu. Na tym tle dochodzi jednak do częstych sporów między przedsiębiorstwami, zakładami pracy a fiskusem, który neguje uznanie za koszty takich świadczeń, które nie zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów. We wtorek 14 maja 2019 r., Ministerstwo Finansów opublikowało wyjaśnienie, jakie świadczenia na rzecz pracowników mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu, a jakie nie.

 

Zgodnie z informacją ministerstwa, w oparciu o Ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992, nr 21, poz. 86, ze zm.), do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć można:

– wynagrodzenia, w tym za pracę w godzinach nocnych i za nadgodziny,

– premie regulaminowe,

– wydatki na odzież ochronną i roboczą, okulary korygujące wzrok,

– wydatki na posiłki profilaktyczne i regeneracyjne,

– koszty obowiązkowych badań lekarskich,

– diety i inne należności z tytułu podróży służbowych,

– nagrody lub inne świadczenia mające charakter motywujący i integracyjny,

– koszty dofinansowania wydatków związanych z objęciem dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna lub uczęszczaniem dziecka do żłobka, klubu dziecięcego lub przedszkola do wysokości 1000 zł na każde dziecko’

– opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, pod warunkiem, że z umowy ubezpieczenia wynika, że dotyczą one ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu zawartych ww. umów ubezpieczenia nie jest pracodawca oraz umowy ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, wykluczają:

  • wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
  • możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
  • wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

 

Nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu:

– nagrody i premie wypłacane tytułem podziału zysku,

– świadczenia na rzecz pracowników ponoszone ze środków funduszu świadczeń socjalnych,

– wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tyt. używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) – w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu składek za jeden kilometr przebiegu pojazdu oraz w jazdach lokalnych – w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra,

– opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników,

– jednorazowe odszkodowania z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra,

– koszty dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy,

– należne, wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji wypłaty, świadczeń oraz innych należności cudzoziemcowi, który w okresie świadczenia pracy na terytorium RP nie posiadał ważnego dokumentu upoważniającego do pobytu na terytorium RP, a także składek z tytułu tych należności w części finansowanej przez płatnika składek oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy temu cudzoziemcowi.

„Nie stanowią kosztów wyłącznie te świadczenia na rzecz pracowników, które nie zostały poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów albo zostały z kosztów uzyskania przychodów w sposób wyraźny wyłączone na mocy przepisów” (informacja 121533/K, www.sip.mf.gov.pl)

 

Autor: Portal Skarbiec.biz

Oceń ten artykuł: